Ο Τσαγκάτος, ποιητής έως τα τώρα, μετακινείται απ' το ποιητικό είδος, ως λογοτέχνης, όχι μόνον σ' ένα αλλά σε δύο ακόμα λογοτεχνικά είδη, στο θέατρο αλλά και στο διήγημα. Ένα διπλό άλμα "σ' άλλα. γαλάζια, βαθιά νερά τής Τέχνης" αλλά και σ' αυτά αποτυπώνεται η λαϊκή, στο περιεχόμενο και στη μορφή, χαρακτηριστικά μοναδική, ιδιοσυστασία τού Τσαγκάτου.
Το θεατρικό του έργο «ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟ ΚΥΝΟΒΟΤΛΙΟ», κοινωνικοπολιτικά σάτιρα, όπως κι ο ίδιος το υποτιτλοφορεί, αποτελούμενο από 3 πράξεις, συντιθέμενες από 7 επιμέρους Σκηνές η Α' και από 4 οι Β', Γ', εμφανίζει 10 πρόσωπα, 6 ανδρικά,- 4 γυναικεία. Ο χώρος είναι ένας: Ένα καφενείο. Η σύγχρονη Αθήνα ο χρόνος. Ο σκηνικός χρόνος εκτυλίσσεται σε ημέρες εντός κάθε Πράξης αλλά και συνολικώς. Είναι ένα «καφενείο» όχι «κοινοβουλευτικό» αλλά «κυνο-βουλευτικό» («κύων, κυνός» είναι ο σκύλος) και, θα πρόσθετα, εν πολλοίς «κυνικοβουλευτικόν».
Τα πέντε αυτά πρώτα διηγήματα του αποτυπώνουν με βαθειά γνώση κι ιδιαίτερη ευαισθησία τη συριανή κοινωνία, Ερμούπολης κι Άνω Σύρου, της δεκαετίας 1950-1960. «Η ανθρωπιά τής παλαιότερης Σύ-ρας». Το καθένα, ενώ είναι πολύπλευρο, αναδεικνύει κάποια πολύτιμη αξία: Την παιδική αθωότητα και την ανθρωπιά των φτωχών «Το γουρνόκελο», τη λαϊκή ευθυμία και ευθυκρισία. «Ο ροφός», την εντιμότητα και τη γενναιότητα. «Το μαναβάκι», την επιβεβαίωση πως «τα φαινόμενα απατούν» «Ο Αντωνάκης», τους χαρακτήρες «που βράζουν στο ζουμί τους», αμέτρως παθητικούς, «Τα παξιμάδια». Όλες οι αρετές, τα γνωρίσματα του «ποιητή Τσαγκάτου».
Όλ' αυτά- κι άλλα- με οδηγούν ν' αποτιμήσω τον «διηγηματογράφο» Τσαγκάτο» ως, τουλάχιστον, ικανότατα «δόκιμο», συγκαταλεγόμενο, με την πρώτη του δημιουργία, στους πολλούς κι ικανούς Συριανούς, παλαιοτέρους ή νυν συμπολίτες μας. διηγηματογράφους.
Σύρα, Σεπτέμβριος 2011
Ανδρέας Τζίνης
Φιλόλογος, ιστορικός
Σκηνοθέτης, ηθοποιός